Uzakta kalmış sıcağı sevdamın…
Her yer buz soğuk.
Eylülün güzüne saklanmış bir yalnızlık,
Düşen yaprağında gizli bir ‘ah’ var.

Varlığının yanında yokluğunu hissettirirken
Söyle sevdiğim!
Gidişinin sinyallerini veriyor gibisin…
Tanıdık, bir o kadar da yabancı bir uzaklık var şimdi.
Sıkı sıkıya tutunduğum sandığım ağaç,
Sanki cılız bir dala dönüşecek,
Dönüşecek de boşluğun karanlığı etrafımı sarıverecek.

Sevincime gölge düşmüş,
Umudum olan yarınlar sisler içinde sanki...
Kaybetme korkusu boğazıma yapışmış, nefes aldırmıyor.
Ve ben bunu, ne sana ne de başkasına söyleyebiliyorum.
Yorgunluğun sessizliği çökmüş üstüme...
Çaresizliğimin en koyusunda boğuluyorum.

Bütün çabalarımın kifayetsiz kaldığı yerdeyim..
Tükenmişliğin suskunluğuyla bekliyorum.
Bekliyorum...
Belirsizliğin aydınlığa çıkmasını,
Olur ya! Bir gün beni anlamanı.
Yokluğunda seni beklediğim gibi,
Şimdi senli mutlu günlerimi bekliyorum.
İçimdeki korkulara inat umutlarımı,
Çok geç olmadan geç kalmamayı,
Ben içimi ısıtan sevdamın sıcaklığını bekliyorum...