hiçbir zaman güne düşmedim ki ben
doğumum kadir gecesi olmasına rağmen
üstüme pembe bir kar yağmış hem de eylül ayın da
o gün bu gündür gece de kaldık işte
dedik ya güne düşmediğimizi baştan
ilk okul dörde başladığım gün öğretmenimiz değiştirildi
müfettişin hanımı olan birisiyle
ilk talebe eylemini o zaman herhalde ben başlatmıştım
bin dokuz yüz elli dokuz yılın da
bir hafta boyu sınıfa hiç kimseyi sokmamakla
ah bir kaya öğretmenim gelmeseydi ya
gelip de yavrum sen hayatına bak
bu ipsizlerle o küçük bedenin baş edemez demeseydi ya
dedi de ne oldu o sene yaptıklarıma inat beni sınıfta bıraktı
yeni öğretmenciğim
hep başlara ağırlık oldum nedense
hizaya bile gelemedim
hep hocalarım törende hizaya geç Kadri demekten bıkmışlardı
lise de bile okula hep geç kalırdım beş dakika ne hikmetse
hiç güne düşmedik dedik ya
siyasalın önünde yediğim dayağı da hiç unutmam
onlarca kişi çembere alıp Allah yarattı demediler
bir Allahın kulu dönüp de yardım edemedi korkudan
dayak cennetten çıktıktan sonra
beş yüz metrelik yolu tam üç saatte ancak süründüm kalmış olduğum eve kadar
dedik ya hep gecedeyiz diye
beni birine benzetmişler hem de nasıl bir benzetme
siz bile anlamadınız nasıl düşmediğimi yine
ilk okuldan beri ayırım ve haksızlıklara hep karşı durdum
ortada sap gibi kalmak uğruna
kaç kez ölümden döndüm araya girmekten
halk mahkemesine bile çıkartıldık gecenin ikisinde
oysa o saatte onların hastalarını götürmüştüm hastaneye
hakim olan kişi bende çalışan biri çıkmasa halim ne olurdu acaba
kom deresi bir can alamamıştı o gece faili meçhullere
duymadınız galiba yine güne neden düşmediğimi
düşseydik şans yaver giderdi mutlaka
zamanının en güçlü bakanlarından biri olan
sn. Metin EMİROĞLUNDAN müdürlük için okey aldığım halde
öz hısımım olan milletvekilinden okey alamadığım oldu hediye
ileride önü keser millet vekili olurum diye
dedikte yine siz duymadınız güne neden düşmediğimi
belki boyumun göğe değmesinden korkuyorlar maazallah
hiç çakallara fırsat vermedim belki de ondandır
ciddi bakarım her şeye
onun için yüzüm de hiçbir türlü gülmez benim
bir kez sevmeye kalktım da
o da topal eşek misali sekişte gider durur
bende duyup görmüyorum güne düştüğümü ama
her şeyim yarım yamalak olduğu gibi
mimarlığım bile öksüz kaldı devlet dairesin de
yarım saate bu kadar ancak yazabiliyorum ya bir şiiri
bari siz kusuruma bakmayın hiç olmazsa
nasılsa emek bedava sükse parayla
…..
….
…
..
.

yolum elbet çıkacaktır bir gün uçsuz bucaksız bir deryaya
tıpkı bir martı gibi
dalıp dalıp da çıkacağım gök yüzüne
üzüm salkımı gibi tek tek toplarken mavileri mi
elimi açışta yalnızca Allah’ıma şükürdür niyazım
zira sadece o verebilir huzursuz gönüllerin maviliğini…




(11.09.2014) AZAP…