Nasıl bir dünyada nefes alıyoruz,
Herşey nasılda karmaşık çözümsüz gibi.
Yürekler düşünceli yürekler karamsar.
Peki ya umutlar?
Nereye saklanmışlar.
Her yürekte sanki yer etmiş,
Faili meçhul acılar.
Kimi arıyor suçlusunu acılarının,
Kimi yorulmuş vazgeçmiş umudundan,
Yarasına hergün tuz basıp daha bir acıtarak..

Ne çok kayıplar oldu canlarda.
Ne çok ağlar oldu yürekler.
Çırpınışlar neden çaresizce kala kalır.
Ağıtlar neden duyulmaz olur kulaklar sağır.
Kara kaplı defterlere saklandı faili meçhuller.

Herkesin başka bir canı yanar sayısızca.
Kimini görür gözler,dağlanır yüreğimiz.
Ahh birde varki;ya göremediklerimiz.
Neden neden acımasızca veriliyor kurbanlar.
Kalemim zor yazıyor bunu işte;ya,o masum çocuklar.
Bulun bulun diye haykırıyor yürekler.
Meçhulde kalmasın faili meçhul canavarlar.

Ne bu kin,ne bu öfke.
Nasıl bir dünyada nefes alıyoruz.
Savaşlar kayıplar ve kanayan yaralar.
Ne acıdırki hesabını bile soramadığımız.
Artık umutlarımızı verin bize,
Beyaz günlerimizide..
Yoksa?yoksa?
Siyaha döndürülen günlerin karanlığında,
Yok olup kaybolacakmıyız...

GÜLSEREN MORKAN