0
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
190
Okunma

SONUNDA
Hüzün dehlizinde geçen yılları
Kalbime yatırıp uyuttum gitti
Gönül dergahımda yanan ateşi
Söndürüp külünü soğuttum gitti
Gül yüzüm zamansız böyle solsa da
Bal diye kandığım zehir olsa da
Makus talihim hep canı bulsa da
Yaşanmış ne varsa unuttum gitti
Dersimi aldım ben gördüklerimden
Hüznü söküp attım iliklerimden
Sağanak düşerken kirpiklerimden
Gözyaşı selini kuruttum gitti.
Duramaz yanımda canımı yakan
Yoksa pişman olur karşıma çıkan
Gönlümü daraltan ruhumu sıkan
İçimde ne varsa dağıttım gitti
Kim ne istediyse sabır taşımdan
Yetti usanmışım çatık kaşımdan
Uçurdum boşluğa derdi başımdan
Gönlümü kederden arıttım gitti
Gördüğüm ne varsa alamet diye
Aldım kabullendim keramet diye
Canım bu bedene emanet diye
Kendime bir dünya Yarattım gitti...
Gülseren MORKAN
5.0
100% (4)