Kalemim gitgide çatallaştı
Kabuğum sertleşti bir tanem
Bulutlar teğet geçiyor üzerimden
Bir türlü ıslanamıyorum
Sevda yağmurlarında…

Sebebi sensin zalimim
Tenimden kokunu çaldığın günden beri
Bir türlü yıkamadığım
Duvarların ötesine geçmeyi
Ne çok isterdim…

Bilsen ne çok isterdim
İpek yumuşaklığında kıvam tutmayı
Kuşların kanadında acımı unutmayı
Dalgalar döverken sahilleri
Aşk türküleri tutturmayı…

Aniden bir sızı yakalasam
Geçmişe dair flaşlar patlasa
Bir flaş, bir flaş daha…
Yeter ki bakayım kör olasıya
Anılardaki hoyrat sevişlerinle
İnadına deli edişlerinle
Kaybolmak isterdim hız kesmez kulaçlarla
Bitkin kalbimi sıkıştırıp yorsa da…

Duygusuza çıkmış adım
Üflüyorum bütün kandillerin fitillerini
Çıralarım tutuşmuyor alıcı bakanlara
Oysa sen bilirsin benim çılgınlığımı
En masum öpücükten en ateşli anlara

Olmuyor işte…
Gece çökmüş yüreğime
Karabasanlar boğazımda
Bu bezgin kadın eski ben değilim
Farkındayım, hem de nasıl farkında…

“Özledim” desem kaç yazar
“Gel” diye haykırsam ne fayda
Sevdan arttıkça siliniyor yüzün
Yalnız “ölümüne seninim” sözün
Kulaklarımda uğulduyor hala…

“Belki bir gün” diyerek geçti ömrüm
Nereye baksam seni gördüm
Uzanıp tutamadım devleşen hasretini
Kaburgamdaki zırha gömdüm
Elimde olsaydı her vefasız gibi
İnan, unuturdum zamanla
Suçlama sen de beni aşkım, sadece anla
Sadece anla….

Mücella Pakdemir