Yeşili olmayan bu bahçede
En çok....
Ben konuşuyorum börtü böcekle
Dağılmış yüreğimi toplarken
Sarmak için yaralarımı
Çok yumuşak sesimle
Okşuyorum,seviyorum,şarkılar söylüyorum



Belki fısıldayarak,belki haykırarak
İçimin bunca acımasına rağmen
En çok ben konuşuyorum
Yüreğim suskun...



Dağılmış parçalarımı topluyorum
Benliğimi,bedenimi
Önce kırılmış,dökülmüş,parçalanmış
Artılarımı,eksilerimi
Anın fotoğrafını çekmeye çalışıyorum
Görünen,görünmeyen yanlarıyla


Yeşili olmayan bu bahçede
Her bir yanına savrulmuş,saçılmış
Yeniden bütünleştiriyorum
Yeniden hücrelerime can veriyorum
Çok güç olsada herşey...



Hala ve yine..
Dağılmış yüreğimi toplamaya çalışıyorum
Orasında,burasında kalan izlerle
Söylene,söylene,Gökkuşağı renkleriyle
Sarıyorum,sarmalıyorum ve yapıştırıyorum


Hiç susmuyorum artık
En çok ben konuşuyorum
Hislerimi,düşlerimi,sıcacık içtenliklerimi
Baştan aşağı yepyeni bir başlangıçla
Değiştiriyorum,değişiyorum


Kapkara bir bulutu
Yüreğimden siliyorum işte
Bak bembeyaz bir sayfa açıyorum
Doya doya yaşamak için bu hayatı sensiz




sevay