Sarı sonbahardın sen
Hercai gülüşlerin vardı
Buzdan kaleler yaptık ikimiz
Bozbulanık sularda akıttık kirlerimizi


Kan kırmızısıydı duvarlarımız
Perdeler bir açıp bir kapandı
Trajıkomik oyunumuzu oynarken
Hiç zorlanmadı figüran ruhlarımız


Köşeli döşemiştik koltuklarımızı
Karşı karşıya gelmedik hiç
Komşu olmadı gözlerin gözlerime
Bir acı kahve kokusu genzimde
Yine yalnızlığım çağırıyor

gitmeliyim..


Her başlangıç güzeldir oysa
Bizde öyle başladık güzeldik bizde
Sen işine gücüne gider
Ben ardında bıraktıklarını katlar
Kokusunu ta içime çekerdim mavi gömleğinin..


Maviydi o zaman duvarlarımız
Şeker pembesiydi perdelerimiz
Fakirdik üstelik üç kuruşla borç öder
Artanıyla üç kap yemek anca pişerdi
Küçücük fıçıcık mutfağımızda..


Ezberlemeden oynardık rollerimizi
Doğaçlamaydı alınganlıklarımız
Üstelik o zamanda ağlardım
Yanıma gelir, yaşımı siler üzülme derdin
Üzülürdün üzdüğüne üzüldüğüme...


Meğer yıllar yoruldukça
Yollar ipek yoluna dönmüyormuş
Kar yüklü kervan geçsede çölden
Kan kızılı gurub da konaklıyormuş....