Petek petek bal gibiydin
Öylesine masum, öylesine riyadan uzak
İfadelerin kifayetsizliğinde terennüm edilen mısralar kadar pür-pak
Enginlere sığdıramazdım seni
Okumak isterdim bir solukta sayfa sayfa
Takılmak isterdim hoş sadalarına
Raks ederken kelebekler çiçek çiçek baharda
Yağmurlarında yürürdüm korkusuzca
Islanmazdım




Renkler gibiydin
En apansız zamanların devşirdiği papatyalar kadar saf
Her mevsim açardın , sükûnetine karışırdı sözcüklerin
Söylemek istediklerini sussan da anlardım o an
Bitimsiz bir ummandı, ufuklarda işaret ettiğin
Sabahı beklemezdim
Hiç akşam olmazdı zira, kaybolurken satır aralarında
Hep bir dahaki sefere tehir edilen seferler gibi
Beklerdim sağanaklarını
Ülkelerarası bir dinlence sayardım seni
Hep seninle
Hep güncelerin baş köşesinde tutardım seni ellerimde
Uyumak istemezdim gecelerce
En yalansız arkadaştın



Sokak lambaları yanardı bir bir akşamın siyahi renginde
Yine sen benim yabancılaşmayan refakatçim
Yadırgamadığım yanlarım
Çok nadide bir mücevher edasıyla ellerimle sardığım
Bilirdim ki sende var dünya
Bilirdim ki sen götüreceksin rayihalara
Aşk buydu işte
Bir sevda
Masaldan uzak, gerçek yanınla
Gülümserdin bana



Biliyor musun ?
Biriktirdim şimdi tek tek sözcüklerini
Yine senle söyleşelim mi ?



Bugün de ellerim seninle
Gidelim mi yine fersah fersah ötelere
Bitiremem şevkimi
Yeniden başlarım hevesle
Dore pırıltılar gözlerimde


Seviyorum seni..

Hani, gözlüklerim nerde ?


HAZAN