Tut beni sevdigim
ben sadece sende böyle zaaflaşıyorum
Yalnız sende güçsüzleşip kırılıyor direncim
Ve en zayıf yanım sen oluyorsun.
Tut beni
Gözlerinde eriyorum
İlmik ilmik dolanıp
Kopuyorum, saçlarına küsen uçlarından, tel tel.
Degmeye dursun o kirpiklerin, bir kere nazarıma
Hüzünlerime savaş açan
O kılıçtan keskin
Aklımı esir alan,
Can yarası, kirpiklerin
Kayboluyorum karasında, dertlerimden.
Açmaya dursun gül teninde
Açıp,şükürlere daglanan hislerimde
Yüregimi bütün güzelliklerden nasiplendiren
O güzel gülüşlügün
Açmaya dursun güzel yüzünde...
Bilmeye dursun, sevdigimi
Vehmimde o gardiyan yüzlü, aldırışsız düşüncelerin.
Pusu kurar ellerin, ellerine
Unut diye ellerimi
Yüzünden bile gizler, hislerini
Aynalar
küstürür, gözlerinden gözlerimi
Avutur mu başka eller ellerimi
Ellerin dışında diner mi yüregim
Yalnız ellerin
Kaderin yüregime sardıgı o nasipli ellerin.
Bilse ki,yüregin
Kırmazmı o aynaları
Ellerin
O imkansızlıgı cesaretlendiren
Yollara demir parmaklıklar döşeyen
Vuslata hasret çıbanları büyüten
Şu kendini bilmez
Yüzsüz
duygusuz
Fütursuz
Düşüncelerini bogazlayan
Şu mesâfelerin parmaklarını
Kırmaz mı,
Ellerin...
Aklın...
Yüregin...

Tut beni sevdigim
Ben yalnız sende böyle yitiyorum
Eriyip kayboluyordum, bu düşüncelerde
Sıkışıyorum kelimelerin dar kollarında
Sızıp kalıyorum, sana varamadıgım satır aralarında
Sensizlik vurdukça hislerime
Donup kalıyor ellerim...
Aklım...
Yüregim...

Tut beni sevdigim
Tut!
Ellerimize prangalar vurmadan mesâfeler
Yüreklerimizi mahkum etmeden
Başka yüreklerin yalnızlıgında...
Tut ellerini
Ellerimde sır gibi gizledigim
O ellerini...