Taşların arasında zamansız açan papatyanın fanustan fanusa (baba evinden koca eline) kendi iradesi dışında geçen yaşantısı kabul edelim ki, kolay değildir. "Zamansız papatya"nın kendini ve hayatı tanıyıp anlaması çok zordur, nitekim. "Kırmızı kuşak bele bağlanır ve boynuna atılır zalim kement" durumunda nice papatyalar vardır, şaire kadar şanslı olmayan. Hayata tutunmasını kış ortasında nasıl becereceklerini bilmezler! Yunus gibi tekkesine düz odun taşıyan derviş ahlâkına sahip olmak, tabiatta Yaradan'ın hüsnünü fark edip yaşamayı sevmek her insana nasip olmaz, karanlığın perdesini yırtmak zordur çünkü. Baskılara rağmen kişiliğini bulmuşsa insan; gördüğünü söyleyen, söylediğinin arkasında duran bir şahsiyet kemikleşmiş demektir. Şiirin toplumsal iletisini, böyle anlamalı diye düşünüyorum. Tebrik ederim serbest şiirin başarılı şairesini; giderek ustalaşıyor şiir kurgusunda.