kırk kırık küpün
içinde kopan kızılca kıyamet
şu mey dedikleri
olsa olsa senin
zamanı durduran gülüşün
ey kirpiklerinin esrik yanı
ey aşk denen memnu
siyahına bulaşmış
zehirli oklarla vur beni

vur dudaklarınla
dudaklarımdan kaçırılmış
o yarınlar için
bir adam düşün
küfrediyorken ağlayamayan
lanetli gecelere düşkün
suizan eden şimdi
bir kalemdir kalbim
aşkın çok uzaklarında

her hece tek kalınca
saldırır nar’a bütün unsurlarıyla
aldatılmış düşlerim
zor bir geceden sonra
yola düşen bahtım
usulca bir ses duydum
ağlıyordu duvar dibinde
hastane sonrası
odasında kaldı aklım

bir dil bulmam lazım
sarrafları kıskandıracak kıymette
bu uzun susmalara inat
ey şiirimin yarım asırlık vaveylası
aklından çık artık
bir duaya sarılmış
gülüşlerini istiyorum
çok çok avuçların kadar
kendi ölümüm için