nasıl da kalıyor insan
ortasında bir şehrin
yapayalnız
yüzünde bir ayaz
sırtında yükü sevdanın
boğazı düğüm düğüm
yüreği avaz avaz.


nasıl da üşüyor şiir
göğsü yaralı bir kalem
kanıyor durmadan
yaran benim dedim
gel de kana
kana kana...

nasıl da susuyor kelam
lal bir sevda ağlıyor öyle
lugatsiz bir lisanın diliyle
sızımın kıyısında sen
çaresizim,
sus beni

sen bilmiyorsun
ölüyor her akşam bir şiir
yanımda kal
bu karanlığa inat
bedeli ödenmiş bir günah gibi
sürgününe koyma beni

kurak bir mevsim gibi dilimde sevda
içim sıra devriliyor bir yanardağ
kendine zincirli bir köle
şimdi hiç bir karanlık
aydınlanmaz adınsız
beni bu şiire terk etme
gece yalnızlığa duruyor
dipsiz bir karanlığın
sensiz yanında


sensiz yanımın
dermanı yok şimdi
her gece tükeniyor yolum
şimdi kendine yenik bir şiirim

bir yanım zemheri
bir yanım yangın.
ışığım gitme
sana yağmurlarla geleceğim

ŞAHBEYİT
FATİH ŞAHİN IŞIK