Kimsesizim...

Kimsem olur musun?

Bir hikayesi vardı aslında şiirin

Ama yazılmamıştı daha tam olarak

Girişi vardı gelişmesi yaşanmaktaydı

Anne karnında ki gibi gelişiyordu daha

Doğacağı günü sabırsızlıkla bekliyordu...




Yalnızım ve kimsesizim...

İki yabacının güncesi geride kalmışken

Sancılı gölge kaçıp gitmişti gerçekliğinden...

Biliyorum dönüp gelecekti

Her katil gibi suç mahalline

Öldürdüğü umut kırıntılarını arayacaktı,bir gece yarısı...

En çokta kendini...

Görmüştü çünkü ayna gibi kendini bu yürekte,

Umutlarıyla birlikte birlikte katlettiğinin kendisi olduğunu anlayınca

Dönecekti o suç mahalline...



Eskisi gibi korkutmuyor karanlıklar beni

Ne zaman ki deniz kıyısında yakamozları karanlığa arkadaş ettim

O gün bugündür arkadaş bile sayılabiliriz...


Oysa sen daha söylenmemiş/tin mühürlü dudaklarda

Olgunlaşıyor dun zamanını bekliyordun sokaklarda...

Söylenmemiş şiirim

Hadi şimdidir zamanı

Kimsesizim...

Kimsem olur musun ?