Soluyorum geçen zamanı...


Neresindeyim gecenin...


Hangi karanlık kuytusunda gizli özlemlerim


Nerdeyim kim bilir ben kimim...


Düşündükçe dalıyorum geceye ,


Aşkın yaktığı yürek miyim,


Aşka yanan yürek miyim...


Sizofren bir aşkın güncesi gibi oldu şiirlerim...


Ne uyuyasım var bugün/de ne de uyanasım var yeni güne...


Bu bilinmezliğim de


Var olmanı diliyorum sadece,


El açıp yalvarmaktan başka çarem yok ,


Sana geldim Rab’im


Deyip diz çökmekten...


Ruhumu ilahi aşkla yıkayıp arınmalı,


Dünyanın tüm fitnelerini içimden atmalı,


Sade ve en yalın halimle ben kalmalı,


Hiçliğimde varlık savaşı veren...


Sonra sen oluyorum gülümsüyorum yarınlara


Ardından ben oluyorum


Kızıyorum kendime saatlerce günlerce...


Kendime kızdıkça yok etmek istiyorum beni


Ve içinde ben olan herşeyi...


Kör karanlıklara dalıp çıkıyorum ,


Ağlıyorum saatlerce,benden kurtulup sen kalmak istiyorum...


Bir delinin günlüğüne döndü yazdıklarım


Uyuyorum uyumak denirse aslında düşüncelerimden kurtulup sızıyorum bir köşede


Özlüyorum deli gibi özlüyorum seni...


Sen diye bildiğim ne varsa ben oluyor hepsi


Aslında ben seni severken kendimi seviyorum...


Senle var oluyor benliğim yoksa hep yitik hep yarım kalmış bir şiir gibiyim


Öznesi,yüklemi olmayan


Kimsesiz ürkek bir çocuk gibi...


Gel de din/sin susuzluğum


Gel de tam olsun herşeyim...



..........................................Sen ben ikimiz

...........................................Hani gelsen/de olsak biz...