Sekreter birilerine soruyor, Başkanı gördünüz mü?

- Hayır görmedik, neden arıyorsunuz

- İdareden telefon ettiler kompüter geliyormuş.

- Hoş gelmiş sefa gelmiş, sordun mu nereden geliyormuş.

- Sormadım ama, Almanya’dan bir heyet bekleniyordu galiba onlar olabilir.

- Allah, Allah kimmiş onlardan hiç bahsetmemişti,

- Aldırma buralardadır, birazdan gelir dedi sekretere o birileri.

- Israrla bulmalıyım dedi sekreter onlara.

- Bir kat yukarı çıktı Baş Mimara Soner’e sordu. Başkanı gördünüz mü !

-Biraz evvel Yardımcısının odasında görmüştüm dedi.

-Sekreter nihayet, yardımcısının odasında buldu Başkanı.

- Efendim, İdareden telefon ettiler kompüter geliyormuş.

- Başkan Yardımcısıda bilmiyordu, bu

ne telaş, kim bu kompüter söylesene yahu dedi.

Başkan, şirketin eski genel müdürlerinden birinin kardeşiydi, eski genel müdür ise

bağlı bulunduğu bakanın sınıf arkadaşıydı. Başkan, bakanın tavassutuyla kısa

sürelerde kademe atlatılarak, koskoca yatırım dairesi başkanlığına getirilmişti. Başkan kırklı

yaşlarda, bekâr kimsenin fikrine saygı duymayan, kendinden başkasının aklını beğenmeyen,

aslında hiç bir şeyden haberi olmayan fakat her şeyi iyi bildiğini iddia eden, bilgi cahili koca

kafalı hödüğün biriydi.

O yıllarda bilgi edinilecek tek kaynakça, ansiklopediler, teknik konularda neşredilen ve

lazım diye devletin sırtından aldırılıp, sonra şahsidir damgası vurulan dergilerdi. Sonra

sonra bu neşirler teker teker evlerdeki kitaplıklara taşınırdı. Başkan, böyle yapanlardan değildi

doğrusu. O, devlete ait olan hiç bir şeyi şahsi işinde kullanmazdı. Toplantılarda öğünürcesine

üstüne basa basa " iki kalemden biri cebinde, diğerinin masasında olduğunu söyler,

devletin işlerinde devletin kalemiyle, şahsi işlerinde kendi kalemiyle yazdığını söylerdi.

Başkanın, içkisi, kumarı, gece hayatı yoktu, makam aracı kullanmaz, mesaiye dolmuşla gider gelirdi.

Akşamları yemekten sonra zamanının çoğunu ansiklopedi karıştırarak geçirir. İlgisini çeken ya da gündüzden aklına takılan her hangi bir konuyu arar bulur

döner dolaşır tekrar tekrar okur, o konuyu en ince ayrıntısına kadar öğrenir, ertesi gün müdürlerini toplantı

yapma adı altında sekreteri aracılığıyla çağırtırdı. Güya günlük işler hakkında neler

yapılacağını ya da yapıldığını sorar, bilgilenmiş havasına girmiş gibi görünür, akşamdan hazırladığı

malum konuyu onlara çaktırmadan yöneltir, bu konuda bilgisi olan var mı diye de sorardı.

Müdürler bahsedilen konuyu bilseler dahi bilmiyormuş gibi davranır, onu keyiflendirmek için

bir bilgi arz etmezlerdi. Çok biliyormuş edasıyla, oturduğu yerden, sol kolunu

doksan derece kaldırır, sağ kolunu büküp sağ elini ceketinin koltuk altına sokar koltuk altını

karıştırıyormuş gibi bir hareket yaparken müdürlerin ilgisini o noktaya çeker, akşamdan öğrendiklerini toparlayarak sunma fırsatı bulur anlatırken keyif alırdı. Sizin bu konuyu bilemeyeceğinizi

biliyordum, ben Teknik Üniversitede okurken bu konunun dersini almıştım diyerek,

başkanlığın verdiği rahatlıkla, koltuğunda kaykılırdı.. Müdürler kurt gibiydiler, onu çok

bilen havasına sokmak için ellerinden gelen gayreti gösterirler, hayretle parmaklarını ısırırlar, bu

konuda bizi aydınlattığın için sana çok teşekkür ederiz efendim derlerdi. Onu mutlu ederek,

saflığından faydalanır, günlük işlerini bildikleri gibi yönetir, yönlendirirlerdi. Başkana, teknik

konularda kesinlikle bildiklerini öğretmezler, sormadıkça izahat vermez, sorsa da basit bir

konuymuş gibi geçiştirir, devranı istedikleri gibi döndürürlerdi. Bu sebeple, Başkanın her

dediğine, anlattığı palavralara eyvallah eder, fikrine fikir üretmez, ne söylerse söylesin can

kulağıyla dinliyor görünürlerdi. Aslında, Başkan ve yardımcısı düzgün insanlardı, ama işgal

ettikleri makam onlara göre değildi. O makamda bilgiye önem veren dirayetli birisi olmalıydı.

Bilgisizlikleri ve kaprisleri yüzünden düzgün adam olmalarına rağmen, bilmeden Devlete

zarar veriyorlardı.Başkan ve Yardımcısı, görünmezde cin fikirli müdürlerin piyonuydular.

Başkan ne anlatırsa anlatsın, o gün ne iş bitireceklerinin hesabını yaporlardı. Arada bir

kaynak olsun diye, yahu Başkan maşallah senin de bilmediğin yok, nasıl kafana sığdırıyorsun

bu kadar bilgiyi der, havaya sokup, o huy kaptıkları kısık sesiyle keyif kahkahası atmasını

sağlarlardı.Başkan koz kapmışçasına, beyler siz okumuyorsunuz, ben, Teknik Üniversiteyi

birincilikle bitirdiğimden beri, yabancı dergilere aboneyim iyi derecede yabancı dilim var, o

kaynakçalardan öğreniyorum derdi. Müdürleri sinsi sinsi sırıtır, içlerinden, küllen

yalan söylüyor namussuz. Yüzüne karşı da haklısın başkan, öylesin başkan. Vallahi biz kara düzen

okuduk öyle gidiyoruz işte başkan derlerdi.

Başkan keyifle, nasıl alt ettim amma kerkenezleri diye böbürlenirken, müdürler biri

birilerine bakarak, ulan yine bize martaval okudu angut, bizde her zaman ki gibi yiyor

göründük. Diğer müdür lafa karışıp, biz halimizden memnunuz oğlum, giden geleni aratır, şeytanın

kulağına kurşun de aman ha, otursun oturduğu yerde dedi.

Başkan bunlarla uğraşırken, İş sahipleri müdürler sayesinde işi içeriden hallediyorlardı. Dişe

dokunan mühendis ve mimarları devre dışı bırakmak için, maraz çıkartıyorlar diye sui

sebepler uyduruyor, müdürler şikayeti başkana ileterek, onlara asıl işler dışında ıvır zıvır işler

verilmesini sağlıyorlardı. Başkan müdürlerinin oyununa geldiğini hiç bir zaman öğrenemedi.

Bu oyun Başkan görevden alınana dek hiç bozulmadı aynen devam etti.

Hani hikaye bay kompüter di ya
daha fazla sıkmadan konuya döneyim bari. Başkan, sekretaryası kanalı ile yine müdürlerini toplantıya çağırdı. Müdürler teker

teker geldiler, her zaman olduğu gibi arzı endamla başkan masasının karşısındaki sağlı sollu

koltuklarında yerlerini aldılar. Ortada bulunan sehpa üzerine çeşitli ebatlarda kalın mukavva kutular konulmuştu. Mukavva kutulara, baş

aşağı konulmasınlar diye kırmızı renkle şarap bardağı resmi vardı. Müdürler bir

şeylerin döndüğünün farkındaydılar, acaba Almanya’dan gelecek olan makine parçalarımıydı

bunlar diye düşündükleri belli oluyordu. Yoksa bay kompüter denilen zat mı getirmişti diye düşündüler., Ne olduğunu bir türlü

anlayamadılar. Başkana koz vermemek için bu nedir diye de sormak istemediler. Kutulardan

gözlerini kaçırıp, hiç ilgilenmiyormuş gibi göründüler. Ama başkan onları bir kez daha ringe

çıkartıp tuş etmeyi kafaya koymuştu.

- Beyler, kutularda ne olduğunu biliyor musunuz dedi.

-En uyanık Müdür söze atıldı,

-Vallahi Başkan pek anlamadık ama, galiba beklediğimiz makine parçalarına benziyor bunlar dedi.

Başkan, diğerlerine de sordu aynı soruyu. Aradığı cevabı veremeyeceklerini biliyordu zaten.

Oysa az çok bilgileri vardı Müdürlerin, her zaman olduğu gibi, hayretlerini gizlemeyerek,

hinliklerinden bilmiyoruz dediler.

Başkan, birinci raundu kazanmışçasına söze devam etti.

- Bilmediğinizi biliyordum zaten, okumuyorsunuz nereden bileceksiniz. Bu gördüğünüz

kutularda bulunan cihaz, Amerika da yıllardır kullanılıyor. Ülkemize ellili yılların sonunda gelmişti.

Atmışlı yıllarda da Teknik Üniversite kullanmaya başladı. Ben o yıllarda okurken bunun

dersini aldım, nasıl kullanıldığını ne işe yaradığını çok iyi biliyorum dedi.

- Uyanık müdür, yahu başkan Allah aşkına sabrımız taştı nedir bu kutulardaki söylesene!
-
Başkan zil butonuna basıp hizmetlisini çağırttı, gelen hizmetliye yukarıdan bir falçete

bıçağı ile kağıt makası alıp gelmesini söyledi. Hizmetli denilenleri aynen yaptı, falçete bıçağı ve makasla döndü.

Hizmetli önce büyük, sonra küçük kutuyu açıp içendekileri çıkartı. Kutudan çıkarttığı bir yığın

kablo ve cihazları toplantı masasının üzerine koydu. Boş kutuları ve ambalaj atıklarını alarak selam verip geri geri odadan çıktı..

- Bu gördüğünüz kutuların içerisinden çıkan cihaz kompüter beyler kompüter, anladınız mı?

- Hep bir ağızdan Allah, Allah o ne ki başkan dediler.! Yoksa bay kompüteri bu kutuya mı

hapsettiniz.

- Saçmalamayın beyler, ne bayı, kompüter insan mı ki bayı olsun!

- Başkan söze başladı, beyler büyük kutudan çıkana kompüter, küçük kutudan çıkana moniter, yanında bulunan daktiloya

benzeyene klavyeter, kablolu fareye benzeyene de maus deniliyor anladınızmı şimdidedi. Yine sol kolunu x istikametinde doksan derece kaldırdı, sağ kolunu y istikametinde bükerek, elini koltuk

altına soktu. Müdürle hayret ediyormuşçasına başkanın koltuk altını karıştıran eline kilitlenmiş gibi yaptılar.

Kompüter bilgi toplar, topladığını saklar lazım olduğunda sakladığı yerden alır kullanır.

Bunları kullanmak için eğitimini almak lazım, eğitim almadan hiç kimse kullanmasını beceremez dedi.

Başkan, en kısa zamanda bay kompüter için makam odasının karşısında bulunan daktilo

odasını boşalttırdı. Üzerinde bulunan anahtarlı kilidi söktürdü, yerine bilyeli kilit taktırdı.

Cihazı pazarlayan firmanın yetkili uzmanları geldiler. Kurulum yapana kadar, başkan boş durmadı.

Cihaz hakkında bilgi toplamak için evinde çoğu zaman sabahladı. Aslında kompüter hakkında hiçbir şey bilmeyen

başkan, kıt kanaat topladığı bilgilerle kompüter uzmanı olup çıkmıştı.

Aracı firma elemanları kabloları bağladılar, cihaz için marangozhanede

yapılan masa ve sehpanın üzerine yerleştirildi, cihaz çalıştırıldı. Artık başkan müdürlerine haber

vermeden gizlice, uzman kişiyi odasına alarak kompüterin çalışma prensiplerini öğreniyor

öğrendiklerini not alıyordu.

Başkan aklınca işi kavrayınca kompüter odasının üç adet anahtarından birini kendine, birini dil bilen baş Mimarına, diğerini de statik büro baş mühendisine verdi. Bu üçlü karamozof kardeşler zaman zaman dahili telefonla haberleşiyor, bay kompüterin kapısını desturla açıyorlar içeri her

seferinde de içeriden kilitlemeyi ihmal etmiyordular. Bu, gizli gizli buluşmalar,

kapıyı ardından kilitlemeler, müdürlerini, tüm personeli tedirgin ve de rahatsız ediyordu.

Bu sacayağının bencil davranışları aylarca, devam etti. O

zamana kadar, mumlu kağıda daktiloyla yazılan sözleşme ve şartnameler, artık mumlu kağıda

yazılmıyor teksir makinesin de çoğaltılmıyordu. O da ya yeni bir makine daha gelmişti. Bu makine daktilo da yazılmış yazıları çoğaltıyordu. Adına da fotokopi

makinesi deniliyordu.

Kompüter, daireye seksenli yılların başlarında gelmişti, aradan uzun yıllar geçtikten

sonra, kompütere IBM denildi. Daha sonraları, doksanlı yıllarda bu cihazlara

Bilgisayar denildi. Daireler bilgi işlem merkezlerine bağlanarak, bilgi paylaşımına geçtiler. Her

memura olmasa da, servis odalarına birer bilgisayar konuldu. İlk önce, Başkan ve taifesi kursa

gittiler. Taifeler kısa süre sonra Başkanın tavassutuyla ombustman oldular. Anlayacağınız çok bilen az

bilene, az bilen hiç bilmeyene hiç bir şey öğretemedi. Bildiklerini sananlar bildiklerini kendilerine saklasalarda kendilerine de fayda etmedi.

Teknoloji hızla gelişip yaygınlaştı, İnternet devreye girdi. Dünyanın dört bir yanından

bilgi ve görüntü paylaşımına başlandı. Zamanla çoğalan yandaş mozoflar bu sefer de, İnternetin her bilgisayara bağlanmamasına

kılıf buldular. İstemediklerine hat yok dediler., hat varsa fiber optik kablo yok

dediler, ödenek yokmuşla geçiştirdiler. İstediklerine bütün imkanları sağladılar.

Başkan, yirmi yıl aradan sonra görevden alındı. Taşrada iş yapan yüklenicilerden

birinin koordinatörü, eski senatörlerden bir zat, uyanık müdürü başkan koltuğuna oturttu.

Uyanık müdür yani yeni başkan, yerine yakışmasa da koltuğuna oturmuştu. A dan

Z ye odasını yeni eşyalarla donattı. İlk işi eski başkanın sekreterini değiştirdi. Kendine

yakışan diğer dairelerden sekreter tayin ettirdi. Tebrik için, randevular alındı. Gelenler İçeride

bulunan gurubun çıkması için bekletildi. Son gelen gurubun içerisinden biri, yeni başkanı

tanıyan eskilerdendi. Sekretarya da beklerken, sekreter masası ile pencere arasında bulunan boşlukta,

büyüğü kocaman kasalı, küçüğü bir karış monitörlü salkım saçak kablolu duran cihazları gördü. Sekretere sordu nedir bunlar diye.
Sekreterde bilmiyordu. Eski başkanın odasından çıktı. Fi tarihinden kalma bilgisayarmış öyle

dediler dedi. Göreve başladığımda burada duruyordu. Başkan, hiç bir programa uyumlu

değil, idareye gönder zimmetten düşürsünler dedi. İdareye bildirdim kayıtları incelediler yirmi yıl

geriye gittiler buldular, zimmetten düşürmeye gwrwk yok hurdaya gönderin dediler. Durumu yeni başkana arzederken
başkan koltuğunda kaykılımış halde kendi kendine bıyık altından gülüyordu. Bırak orada kalsın dedi. İdare almayınca bende

hurdalığa göndermeye kıyamadım efendim dedi.

Devlet işinde kullanılsın diye ithal edilen, ancak hiç bir zaman kullandırılmayıp sadece

üç kişinin egosunu tatmin için binlerce dolar verilerek alınan, sonrada müridi zamana uğrayan

ve bir zamanlar adına oda açılan yanına desturla girilen bay kompüterin geçmişini hikayesini, bilen,a o ekibin

gazabına uğrayan bay kompüteri o haliyle gören eskilerden bir, bir de yeni başkan yani eski uyanık müdürden başka, kimse bilmiyordu. mcicek290814

Paylaş:

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Bay kompüter ( öykü ) Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Bay kompüter ( öykü ) şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Bay kompüter ( ÖYKÜ ) şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Bu şiire henüz yorum yazılmamış.

Paylaş

ŞİİR KÜNYE

Tarih:

30.8.2014 15:33:12

Beğeni: