Ben deniz
Bir kış günü başladı maceralarım.
Karma karışık çocukluğum vardı.
Ve de eski püskü bir sürü evlerim...
Her gün farklı farklı yerlerde kalırdım.
Kimi zaman bir odunluk,
Kimi zamansa bir inşaat.
Yırtık gazeteleri birleştirip,
Resimlerine baktığım, o acı günler.
Okuma yazmam yoktu o zamanlar.
Bir ailemiin olmamasından kaynaklanıyordu bunlar.
Gül sokağının başında,
Bir aile vardı, tek bildiğim aileydi onlar.
O sokaklar kimsesizlerindi çünkü
Hepimize yardım eden o aile.
Belki kırık dökük camları olan,
Ya da olmayan evlerde yaşadık
Ama hiçbir zaman aç uyumadık.
Geçmiş gün onlar...
Diilen geçmiş günler sadece lafta...
Şimdi her gün başka yerlere,
Başka insanlara gidiyorum
Evim var ve bende,
Aşk sokağındaki tek yalnız insanım...
Yalnız başladığım bu yola kimsesiz arkadaşlarımla devam ediyorum.
Kimsesiz çocuklar var yanımda
Bana sen çocukken nasıldın? deyyince
O küçük bir göz yaşı
Hemen akıveriyor gözlerimden...