bir ihtilal ülkesinin son neferiyim belki de
sana yangınlar arasından sesleniyorum
-bir parça korum-



ağır günahlar taşıyorum sırtımda
göğe bakmaya utanan gözlerim var
ve sözlerim var
ayaz ayaz savrulan alevler ortasında



kimyası bozuk düzenin
fatalist palyaçoları
ve “yılanların öçleri” var burada



başımı yaslayacak bir göğüs
sırtımı yaslayacak bir ağaç yok nicedir
karıştırdığım her kitap
Nietzsche’nin gözyaşlarına çıkıyor
hiçlik şehrinde



bir özlem yapışıyor yakama olur olmaz
bir darboğaz ki nefes aldırmaz
sevdanın çeperleri kırık
kırık gönül çerçevesi
resimler yırtık



devletle aramız bozuk
sevmiyorlar beni apoletliler
sevemedim çünkü
postallarıyla
çiçekleri ve çocukları ezenleri



canhıraş şiirlerim var benim
bağır çağır türkülerim var esrik dilimde
ağrım var kalbimde ağırlığımca
taşıyamıyor kalbim beni
ve ben taşıyamıyorum beynimi
bu yüzden beyin evimde hep isyan var
ve hep ayaklanma



sana yangınlar arasından sesleniyorum
son neferiyim belki de bir ihtilal ülkesinin
-bir parça korum-
gel ve söndür beni sonsuzluğunda…












13:33/29 Ağustos/Sev_tap