17
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1062
Okunma

91-eş-ŞEMS
Kadir sûresinden sonra Mekke’de inmiştir, 15 (onbeş) âyettir. Adını, sûrenin ilk kelimesi olan ve "güneş" anlamına gelen "şems"ten alır. Bu sûrede insanın yaratılışında var olan iki özellik ele alınır: İyilik ve kötülük. İnsanın yaratılışında, iyi olmak da kötü olmak da kabiliyet olarak vardır.
Tırmanıp da gönlünün tahtına,
Çıktım doruğa
Kalmak isterdim öylece...
Başım göğe ermeli,
Ellerim yıldızlara dokunmalı,
Ta aşağılara baktığımda
Yüreğime erişeyenlerle ,
Ben olamayanlarla
Gözgöze gelmeli,
Bir garip gülüşle
Selam vermeliyim
Yüreğinin gölgesinden.
Senden mi aldım bu düşü,
Bana mı kaldı bu huzur,
Bilir miyim ki...
Doruklarda titrerken
Savururken saçlarımı rüzgar,
Mutluluktan akan gözyaşım,
Donar mı,
Hisseder miyim ki...
Ölümsüzlüğün öbür adıyken sevda,
Gönlüne tünemişken ben,
Kim indirebilir beni ordan
Senden başka,
Bilir miyim ki..
Kapatsam gözümü: sen,
Açsam gözümü: bulutlar...
Melekler mi seyreder bizi,
Göğe mi kanat açmışım ben;
Bırakmazsın ellerimi
Dans ederiz semada...
Şems olup doğdum,
Ahınla yaktım...
Evrende sevda ışıkları,
Biz diye şavkını vurur mu
Tüm gönüllere,
Bilir miyim ki...
3.2.2008
Serap Hoca