Köyümden İnsan Manzaraları...

Yeşil ördek gibi daldım göllere,
Sen düşürdün beni dilden dillere.
Başım alıp gidem gurbet ellere,
Ne sen beni unut nede ben seni...

Bu türküyü dinlerken hep aklıma gelir Ahmet Kahyanın ŞABAN...

Ahmet Kahyanın Şaban köyümün sakinlerinden,Hayvancılıkla hayatını kazanan biri...
Kıyma tütün içer,Kendisi eker kendisi toplar,kendisi evin duvarında kurutur kendisi kıyar ve kendisi sarar eh yine kendisi içerdi...
Yeni yeni tütünle tanıştığım yıllardı,1970 lerde banada sarardı bazen,bazende , bak çocuk sana sarıyorum , ama Boşnak Murat duymasın sonra beni mafeder der gülerdi,O tütün katranı ile sararmış bıyıklarını anımsarım aklıma geldikçe.
Beni severdi afacan ve yaşının üzerinde düşünen biri idim, on yaşındaydım oğlak çobanlığı yaptığımda,Koskoca karaçalılıklar,meşelikler,gürgenlikler içinde elli üzeri oğlakla başedebilmek epey zordu on yaşında bir çocuk adam için ,yılanların kertenkelelerin yeşilbaşların içinde.
Bende Ahmet Kahyanın Şabanı çok severdim,bana en iyi davranan oydu onca çoban arasından hatta babamın çanları çok sevdiğini bildiği için babama saygı da duyardı,buda beni mutlu ederdi.ama en çokta ben onun çok iyi bir dinleyicisi idim beni sevmesi çokça ondandı,bende türkü ve şiir seven biri olarak onun bana söylediği türküleri keyifle dinlerdim...
Ne zaman merada karşılaşsak ben ona Şaban Aga bana türkü söyle derdim gülerdi tütün sarısı bıyıklarını yayarak ve en çok sevdiğimde,Mendilim Benek Benek Ortası çarkı felek,yazı beraber geçirdik kışın ayırdı felek,Ve Yeşil Ördek gibi daldım çöllere idi..
Hayat bu ya okuldu,mapusluktu,askerlikti yıllar geçti aradan,ben çalışma hayatına atıldım ve köyümden yirmi kilometre ötesinde bir hayat kurdum kendime,evlendim bir çocukta yaptık köyümden gelip gitsemde 25 yıllık bir ayrılık içinde oldum..ve yıllar sonra emekli oldum eşimden boşandım köyüme dönmek zorunda kaldım..
Annemde nisanın altısında vefat edince babam zaten 2007 yılında vefat etmişti,mezarlığa çok gider oldum.
Mezarlık yolu üzerindedir Ahmet Kahyanın Şabanın evi,Hayvancılığı bitirmiş yaşı seksenlerin üzerine gelmiş,Görünce yanına gittim,Kendimi Tanıtmaya çalıştım ama beni tanımadı,Babamı söyledim onuda anımsamadı,Çok üzüldüm hayat ne acımasız,insana kim olduğunu unutturuyor...
Gözlerim dolu dolu ayrıldım yanından...
Aklıma düştü Yeşil ördek türküsü ve aklıma düştü,Ahmet Kahyanın Şaban..
Sizlerle Paylaşmak istedim...

Recep Yeşil
Ataköy...