İlk bahar sevişmelerindeydik yaşamın hayat birden güze çaldı rengini
Sarı gri
Yaprak dökümü gibi
Hani;
Benim gibi
Deli poyraz eserken kırağı vurmuş meşe yaprağı sallanırya dalında
İşte Öyle
Evet aslında
Sonbahar Sevişmeleriydi
Ve ben seni sevip hissetmem için seni sahiplenmem gerekmiyor artık
Düşünüyorumda kendimce
Yanımda olmasan da seni hissediyorum seni hissettiğim kadar seninle oluyorum
baştanbaşa sen oluyorum
dokunamasamda
nefesin nefesime vurmasada
Ben her zaman senleşiyorum sende bozkırlarında arafında semalarında
İlk kez acı çekmeden özlüyorum seni
Sen benim değilmişsin gibi
Bunu en çok yalnızlığımda anlıyorum
Ve ben diyebilmek istiyorumki
İçim sızlasada
Aslında söylemek gerek
Hemde korkusuzca
Acıda olsa
Sen seni üzen duyguları kendi karanlığını seviyorsun
Sen seni sevenleri sevemiyorsun itiyorsun öteliyorsun
Sen imkansızlığı seviyorsun
ve imkansızlığın sana çektirdiği acıları
Yani ;
İmkansızlıkları seviyorsun
Oysa hayat bu değil sevmek bu değil
Sen asla birinin sahipleneceği olamazsın izin vermezsin
Özlersin ararsın kahrolursun
İnadına hep yenilirsin
Ve asla sahiplenemezsin birini
Sahiplenemezsinde kimseyi
Senin sahiplendiğin yalnızca kendi korkuların endişelerin büyüttüğün yalnızlığın
O derin kimsesizliğin
Yani birtanem
Kendi ürettiğin
Besleyip büyüttüğün
kimsesizliğin bana bulaştırdığın kimsesizliğin
Sevgi nasıl bulaşıcı ise hüzün ve nefret de öyle bulaşıcı
Şimdi kendimde senin izlerini taşıdığımı görüyorum
Senin karanlıklarında yürüyorum yüzüyorum uçuyorum
Ne kadar kendime kaçsam o kadar seni buluyorum.
Ve her seferinde senin boşluğundan semalarından çaresizim kendime
Ve kendi çaresizliklerime dönüyorum
Sen beni unutmak için savruldukça ben de seni unutmak için
kendi acılarıma alışmaya çalışıyorum çalışmalıyımda
Biliyorum zor olacak ama başaracağız başlatmayı başardığımız gibi birtanem
Sen şimdi o sahte öykülerinde ara yalnızlığını
Ancak hayat sahte öykülerde değil yüzleşmekten kaçtığın gerçeklerde
Senin gerçeklerin kaçtığın yaşamında güçsüz yanlarında öfkende inadında sevinçlerinde geçmişinde baştan başa kendinde
Korktuğun yaşama dokunuşlarında duygularında
Yani;
Anadan üryan
Bebek Sevdanda
Bir kez olsun gir kendi gerçeklerinin ve yenilgilerinin arasına
Ve gör kendini yüreğinin aynasında
Hani diyordumya
Bir Sabah Bakacaksın Bir tanem
Ben Yokum
Onun içindirki
Seni sensiz sevmeye öyle alıştım ki…
Artık sensizliği sana tercih eder oldu kalbim
Yarattığım masalımsı aşkımın yerine kimseyi koyamaz oldum
Ne zaman biri bana açsa yüreğini o derin yaralarım açılıyor önüme
Beni bırakıp gittiğinde oluşan yaralar hep kanayacak
Hemde dinmemecesine
Birimsizce
Bitimsizce
Ve birtanem
Ben seni sensiz sevmeye devam edeceğim
Anadan üryan bebek sevdamla.

Recep Yeşil
Ataköy...