3
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
751
Okunma
Yanıyorsun; yazıyorsun.
Okuyorum; yanıyorum...
Bu yolun sonu ihtimalsiz zarar
Biliyorum.
Yakan, alnıma çarpan hâr değil,
Ellere yanan yâr.
Serinlik diliyorum...
Ben komşuyum ateşe,
Meziyetim geçmez bundan öteye,
Ateş ise ellerin
Akıl, ruh ve her zerresiyle.
Uzaktan el uzatıp ısınmaya çalışmak..
Arsız ve gizli.
Olmuyor, üşüyorum.
Yetişmiyor ellerim, ısıtmıyor ellerin.
Ve ben ellerimi de alıp gidemiyorum..
Üşüyorum sıcaklığında
Pervanesi ol(a)madığım bu ateşin...
Sus(a)mak..
Ama dayanamıyorum işte bak
Yazıyorum.
Satırlarıma gözlerinin değeceğini bilerek yazıyorum.
Ve sığınarak..
Sükutuna...
*Baharı getiremediğim kalbinin, kalbimde çiçekler açtırdığı adama...
/Sonbahar hep tez gelir zaten.../
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz