kadınım
avuç içleri bereketlim
geliyordum yeniden ellerinden öpmeye
kaç eşkiyaya yamak dursam
kolay mı kepez’in dumanını geçmek
yayan yapıldak
her seferinde aznavur baskını yedim




kaçmasın diye koynumdan kokun
delerken sol yanımı beşli fişengi
yaralarıma bastım dağ menekşelerini
dert bu; mertliğe gelmez ifşası
senden başkasına söylenir mi





kaç defa yatıya kaldık koyakların en derininde
katran karası geceler bir yanım kenger otu
ufuklar zifir karası yüreğim ışık
iyi ki gözlerin var
gözlerin ezberimde




bil ki
omzuma değdiği zaman yanakların
bu hicran-ı devir bir daha azmaz
sensizliklere acemi bu can
bedesten olmuşum ellere bedelsiz
bu talan kolay toparlanmaz





ah... dilimin ucundaki zor kadın
son soframda şarabı yarımım
düğümlerdeyim
kaçkarlı’dan lügatlar koy avuçlarıma
öyle seni anlatırım















kasım