3
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1504
Okunma

Şiir değil bu sadece küçük bir kız çocugunun babasına olan özlemi...
Özlüyorum...
Çok özlüyorum seni baba...
Hani kimsesiz kaldım şimdi,annem de sensizlikte yolunu aramakta...
Hani inancımız olmasa çıldırabilirim...
Cennetinden bakarken bize,hayal ediyorum en çok seni...
Evet baba yine o güçlü kızım sokaklarda
Ama tutamıyorum karanlık olunca gözyaşlarımı...
Savunmasızım baba,kimsesizim sanki...
En çok senli uykuları seviyorum şimdilerde
Uyumadan yarım kalmış hayallere dalıyorum
Sen olan içinde en çok biz olan...
Rab/e dualarım hep seni aydınlatsın diye
Sonra çocukluğuma dalıyorum baba
Hep gelişini hayal ediyorum,ya da sen hep işte oluyorsun...
Ama geceler geçmiyor baba
Nası karanlık oysa ben hiç korkmadım karanlıktan
Evet bıraktığın o güçlü kızım baba
Ama daha mı yorgunum artık ne
Sanki daha az güvenir oldum insanlara...
Oysa senden öğrenmiştim iyi insan olmayı
Sanki duvarlarım mı oldu baba...
Hani kırmasınlar üzmesinler daha fazla diye...
Oysa sen iyi olda Allah bilir kul bilmese derdin...
Sen insan ol yeter derdin
Acaba ben başaramadım mı baba...
Annemi teselli edemez oldum bazen baba
Gözyaşlarım hep saklı akıyor....
Adam gibi adam diyorlar şimdilerde adama benzeyen adam
Benzemek ne kelime Adam sendin bende baba
O koca yürekli ,merhametli adam
Nasılda başardın bu kadar iyi olmayı
Bu kadar sabrı...
Bazen sabrına kızardım şimdi öğrendim ki
Hayattaki en büyük erdem sabır/mış baba...
5.0
100% (5)