Az pişmiş Bonfile renginde yansıyordu sularda geçmiş
Dev gibi kocaman bir ağın içinde soluyan kaçan büyük balıktı şüphesiz
Dağları sırtında taşıyan denizler kendi Girdaplarında
Kallavi bir koyu Lacivertten başını çıkaran deniz kızı Eftelya
Kerat cetveli ezberler bir pozisyonda durmadan su yutuyor gluk glukk
Kulaç Kulaç denizi içip bitirecekmişsene bir hararetle

Kulağına küpe takmıştı sevdiğinin sözünü
Tepedeki evde yaz kış ve yıllarca yaşayan o bekleyen kadın derviş
Her şey unutmamak içindi bayır aşağı yonca misali her yaz sonu
Harman harman kaldırdığı unutama beni çiçekleri de
Oryantalis duyguların rengine eş kıpkırmızıydı

Hasat zamanı unutama beni çiçeklerinden yapılan Parfümden
Her sabah bir de gece yatarken kulaklarının arkasına sürmesi yetmez miydi
Nasıl unuturdu ki bekle demişti

Gece her gece
Bu kokudan rahatsız olup atardı kendini Sabahın kollarına
Tan yeri ağarmadan kucaklaşıp ağlaşan iki sevgili sarınıp bürünürlerdi Şafak rengi
Küme küme birikmiş adeta göğü tekeline almış ağlamaklı bulutlar
Aralarındaki afaki bir sohbetten sonra yağmaya karar vermiş olacaklar ki
Başlarlardı sulu sepken Yaz yağmuru şenliğiyle

Kırmızı kalın Kadife perdelerin arkasında perdenin saçaklarına tutunmuş
Cin’ler Flüt çalarken Fındık faresi belki ayağıyla tempo tutmasaydı
Belki de kapana yakalanmayacaktı

Yalnızlığın ayinlerinin başladığı saatlerde Periler sessizce Gül şurubu dağıtırlardı ki
Gül’ün bağrına sevdiği dikenler hançer olur saplanırdı
Aşk’ bir koca sevdaydı bağrına yaslanan ve düşman gözlerine caydırıcı bir tehdit

Deniz kızı mührünü basarken dudaklarıyla Sörfçü o ilahlar
Diz çökerlerdi önünde Eftelya’nın
Dudaklarının Kırmızısı Oryantalis duygularının rengi kırmızı
Kıs kıs gülen duvardaki yağ kandili isli bakışlarıyla
Benim ışığımın yansımasıdır ey gafil dercesine
Mütemadi şıp şıp yağlardı zamanın paslanan dişlilerini.

Yüksel Nimet Apel

21/Ağustos/2014/Perşembe/Bodrum