aldığım her nefesin
bir yanı yangın bir yanı ölümken
kaç şehirdi yokluğun sayamadım


yaslandığım bu ömürde
hasretin uçurumken içimde
önümde gidemediğim kadar sensizlik


menzile yatırırken senden kalma düşlerimi
ikinci el bir sessizlik haykırır sürgünlerimde


yalnızlık vurur saatleri
kül rengi menekşelerim kanar iklimlerinde


yokluğunun kıyısı meçhul bir sonbaharken
içimde kışın ayazı ağlar sessizce


çıkmaz sokak adreslerimde
kaç köşe başı yalnızlığım daha intihar edecek
bu izbe şehrin kaldırımlarında bilemedim


çıplak gecelerimde
kaç öksüz yıldızın suretine daha asılacak düşlerim


kaç ölüm daha doğacak sen doğmadan
faili meçhul sabahlarıma


eyyy
yokluğuna uçurumlar eklediğim yar


bakışların emanetken gözlerime
hangi ömre sığınayım bilemedim


bilesin ki
zaman başucumda ağlarken
bir elimde kurşun
bir elimde hoşçakal...



ilhanaşıcı
ağustosikibinondört