Ufukta bin bir umut vaat etse de inanmam
Payımıza zül düştü yüze gülemem gayrı
Usuktum söz dese de dili zalime yanmam
Eceli kavlim oldu yari dilemem gayrı

Mevsimler flu soldu el kabrimi eşiyor
Bağrımı gizli yara sinsi sinsi deşiyor
Meltem’ im yaban elde poyrazla kesişiyor
Bahar’ ı heba ettim kışı bilemem gayrı

Naçar ım yaban elde can inler sühan’ ımda
Hezimetten kahrolmuş gönül dar gülhan’ımda
Elamanlar faydasız arzu hal nihan ’ımda
Gül dese de dostlarım hale gülemem gayrı

Gönülleri dağ gibi derdim yere indiler
Doğruya yalan satıp nazlı ömre sindiler
Sılaya hasret kalıp özlemlerim dindiler
Gel deme güzel anam sana gelemem gayrı

Sükut etse de öz/üm yurekten k:oz gitmedi
Çağladı iki gözüm şer kullara yetmedi
Yazdım hazana döndüm gülüm pembe bitmedi
Baharlar soldu ruhta cana inlemem gayrı.

..Sühan-laf söz
.Gülhan-ateş eviigül bahçesi
.Nihan-gizli ,ortaya çıkmamış
..Usukmak-sakinleşmek aklı başına gelmek..
..Zül- düşkünlük ,alçalma ...arapca kökenli kelime