Doğduğum yer, öz vatanım, hasretim…
Senden gelir bana gürlük; kesretim…
Sende saklı hak yolunda nusretim.
Uzağında yanacağım; bilesin!

Toprak kula kaynak imiş, öz imiş…
Geri dönüş “belâ!” ile söz imiş.
Özün bulan kula, dünya yoz imiş…
Dönüp sende söneceğim; bilesin!

Gözüm yaşı ıslatıyor yaşmağı…
Ayaklarım tutmaz olmuş başmağı..
Mevlâ’m nasip eyler yollar aşmağı
Yol boyunda sineceğim; bilesin!

Bir güzelin işvesine kanarsam;
Aşk ateşi ortasında yanarsam;
Şayet beni bende sanıp sınarsam;
Beni bensiz yeneceğim; bilesin!

Kimse çekmez şu gurbetin çilesin.
Dolduruyor hasret, gönül kilesin.
Irasam da her ân benim ilesin.
Kabre sende ineceğim; bilesin!

Unutulmaz memleketin toprağı
Tüter hasret, yanar gönül çerağı…
Yiğit ölür; vatan olur durağı.
Dolanıp da döneceğim; bilesin!

İman ettim, taptım bir tek İlâh’a
Gerek yok ki ölüm için silâha
Azrail ki: alır, varır salâha..
Vatan, sende dineceğim; bilesin!

-muhacir bozkurt-
Mustafa KÜTÜKCÜ
05.08.2014 – DENİZLİ.

DOST YÜREKLERDEN SIZINTILAR
*

Köz ocakta, kül içinde dinesin,
Ana, baba, gardaşına dönesin,
Yan avuççuk toprak bekler; sinesin,
Yurdum Senden şiir bekler; bilesin!. .......kadiryeter