Kim tutar ellerimden Yarab
Düşürsem kalbimi yere
Dinler mi derdimi aceb
Söylesem şu makese.

Her yaşımda bir çocuktum
Her sokakta ben kayboldum
Beni , yalnız Sen bul Allahım
Her el hoyrat bu alemde ,her el yaban
Her söz bir zehir ,ayrılığı çoğaltan.

Yalnızım,
Saklanıp kaldım da alemin bir yerinde
Görünmüyorum, kendime bile
Ne vakit düşsem dünya derdine
Vurgun yedim yedi denizde.
Tutulup kaldı bir melale ay
Parçalanıp düştü sadrime.

Bir yoksul dilenciyim Mevlam
Rahmetinin kapısında yalvaran
Bir kırık kalp mendilimde
Ve bir âri hüzün
Büküp boynumu ağlasam
Unutur mu aceb beni cürmüm.

Anlamıyor hiç kimse dilimden
Hüzün düşmüyor elimden
Devası Sende saklı yareyim ben
Mahrum etme Ya Rab muhabbetinden.

Bir dert ki bu, yokluktur tek emeli
Senden uzakta Ya Rab
Kulun nasıl bulur teselli.

Beni yalnız Sen bil Allah’ım
Rüzgarın da sürüklenen bir yaprak
Yollarında çiğnenen toprak olayım
Geceler gelip geçsin gözlerimden
Seyrinde efzun olayım
Bir lahza sükun ve inşirah ,huzurunla lal olayım.

Bilmem, bu kaçıncı med
Kaçıncı cezir
Meçhule nazır, bu kaçıncı seyir.

Durulsun istiyorum artık deniz
Sakin bir liman ,mutlak bir iman
Korkuyorum artık kaybolmaktan.

Nasılda aldanmışım… yazık..
Yanlış adreslerde doğru kapılar aramışım
Bin parçaya ayırıp kalbimi
Her birini bir dağa bırakmışım
Ayrılık düşmüş toprağıma
Firkat elinde Yar
Zulmet içinde nur aramışım.

Hangi yaraya sensizlik derman olur
Muhabbetinin yerini kim doldurur.
Varlığım da zulmet var Allahım
Ayrılık var, azab var ,hüzün var
Ben yokluğumu seviyorum
Evham yok ,keder yok masiyet yok
Yalnız Sen varsın
Yalnız Sen Yarsın…
Yalnız Sen varsın Allah’ım.

Mustafa Kemal Serhatlı