Özgürlük korktu demir pençeli esaretlerden
Süt kokulu bebeler düşledim yarınlarımda
Yarası derin atılan her çentikten ölüm fışkırıyor
Akan her damlada Filistin’im
Gazzeyim ve binlerce şehidim
Dudakları mühürlü insanlık için
cehennem asasıyım ruhuna asılı kalan





Masum bir gözde hüznüm akıyor
Zakkum köklü zaman öğüttü tüm ruhları
Çocuksu süt kokulu özgürlükleri talan etti soy kırım
Kelepçelendi türkü dilli ninnileri
Ve filstin de baharlar küf kokulu
Tıpkı insanlık gibi





Yağmurların kan renginde akan bir ülke Filistin
İnsanlığın yağmadığı
Pimi çekilmiş öfkenin bulutları barut
Toprak kan kokulu ölüm
yüreği nasır tutmuş
Tıpkı insanlık gibi





Türküler zemheri yasında ağıt yüklü bulut
yüreğinde yetimliği
onlar ölüme adanmış hayatlar
gözlerinde yarım kalmış umutlar
Ey çocukluğunuzu çaldığımız bebekler
Yüzüme kirli bir tokat gibi çarpar gerçekler
Tıpkı maskesi düşen insanlık gibi





işte o yüzden gözlerine bakamıyorum Filistinli bebeğin
işte o yüzden aşka küs şiirlerim
ölüm alnından öptükçe masumluğun
şeytanın oklarına hedef olur insanlık







Mahmudiye düzkaya