Bedenin kale olup yıkılmadan zaman semalarında
Bir sihir vardı etinde derisinde kemiğinde
Kalbimin seğriyen yanlarını böldüm beşe
Adından bir umut çıkardım tutundum ruhumla

Eşyaya yeni bir isim verdim
Varlık yeniden uyansın ve tanınsın diye
Bana bir ser ver tenha olsun
Akan nehirlere sırdaş olduğum
Bana bir sır ver tenha olsun

Baştanbaşa şiir kesildim nöbete çıktım geceye
Saçım başım şiir oldu şiire durdum
Gönlüm duygular ellerim şiir doğurdu
Sinem aşk bakışlarım sevgi doldu
Değildi elimde geceye bulaştırdım ikimizi
Örtündüğümüz soyunduğumuz gece oldu


İçimde bir hıçkırık besledim unuttuğun
Özlenen yarım kalan anları çoğaltırken
Nasılda çağladı sana kanayan tenha yanlarım
Tutuverseydin ardına düşen bahtımı


Getir seherleri aydınlatan gönül dünyama
Derman olsun göğermiş aşk yaralarıma
İnsanı insana çarp aşk çıksın
İnsanı insana böl sevgi çıksın
İnsanı insana aç insan çıksın çıksın


Ellerim oldun kahreden badirelerden sonra
Çağırma beni cinayetine kutsadığına
İşte gece dedim seninle sevdim
Sehere durdum sana durdum
Şarkılar söyledim açan gazap güllerine


Güneş sararıp dağlara dokunurken
Ruhum sese ve eşyaya uyanırken
Her gün kalbimi ayarlıyorum sana
En ıssız yalnızlıklarımı sunuyorum sana