Benim işim renklerle hayallerimi boyuyorum
Bazı al, bazı morla
Denize uçuk mavi bir çizgi çekiyorum, bazı da turkuazla
Akşamın mor eteklerine tezat olsun diye inadına
Gidip oturuyorum hiç görmediğim o denizin kenarında
Herzaman ta ezelden beri kara olan treni beyaza boyuyorum
Girip bir kompartmana
Orada uyuyorum
Kondüktör geldiğinde ona soruyorum
Nereye gidiyor bu tren?
İstanbul’a diyor
İniyorum hemen trenden
Hayalimde yok orası
Ne Eskişehir’i ne Bursa’sı
İstanbul’u ne denli sevsem de
Ben babamın serin memeleketine gideceğim
Erzurum’a
Soğuk sularından içeceğim
Sonra Sarıkamış’a
Oğlum oraya tayin oldu da
Çalışıyor orduda
Ankara’daydı
Şimdi Sarıkamış’da
Bir avuç kar alıyorum
Sarıkamış dağlarından
Yollara serpe serpe
Dönüyorum hasta yatağıma
Yine düştünüz hayallerim benim ağıma
Dönüyorum bir sağıma bir soluma
Her tarafım ağrıyor
Renkleri tüm vücuduma
Serpiyorum iyileşiyorum
Şükür Tanrıma
Ben yaşıyorum
Görüp işitiyorum ya.


Yüksel Nimet Apel


İçten duyguların anlatımıydı severek okudum
Usta kalemi alkışlıyorum yüreğine sağlık
___________________________________Selamlar saygılar usta