unut gitsin...
gözbebeklerimdeki asaletini...
unut...
unut sıcaklığını; yüreğimde ki sevdalarının...
unut; sokaklarda isimlendirdiğimiz kara taşları
sonsuzluğa haykırdığım nidâları da unut...
şiirlerimin boşlukta öldüğünü düşle
mısralarım doğmamış bir cenin olsun
noktalar kalsın sadece unuttuğun mısralarda...
virgüllerini sil at şiirlerimin
ısıtmasın seni kar yağarken parkların izbelerinde
yaz güneşinde yüreğini serinletmesin sana döktüğüm sözler...
unut...
unut gitsin yorgunluklarımı...
tek nefeste dünyaları ayaklarına döktüğümü de unut...
boşluklar gebe kalsın; şiirlerimin doğmamış mısralarına
ölüler dinlesin sağırlaşmış kulaklarıyla sana olan sevdalarımı
kahve fincanlarını da yorma artık
unut gitsin sevdamızın yarınlarını...
artık boş bırak saatlerin yelkovanlarını
hayat dörtnala geçip gitsin beni unutman için...
gözbebeklerimden silinmeyecek siluetini almaya çalışma sakın...
saçlarının ucuyla bağlı kalacaksın yüreğime her zaman...
gözlerim her ıslandığında büyüteceğim hasretini gözbebeklerimde
saçların serinletecek yangın yeri yüreğimi
rüzgarlar inmeyecek saçlarının ucuna belki
ancak inan ki;
unuttuğun her an; bensizliğin acısını vuracak rüyalarına zaman...


Metin Kaya İLHAN
Faroz
TRABZON