Esenler derler adına
İstanbul’un unutulmuş yaşam yeri.
Ölüm ve yaşam arasındaki ince çizgi.
Hayatın bitik bölgesi.
Canisi, katili, serserisi, yobazı
Merhametlisi, şefkatlisi, dostu, düşmanı
Hep buradadır; ESENLER’DE..

Sanmayın ki temiz yerdir.
Belediye ile ünlü ama arka sokakları meçhul.
Gece başlar burada yaşam
Torbacı mutlu, serseri mutsuz, vatandaş hepten bitik..

Hayat yanmış, dünya kanmış
2-3 yaşlı dede gelir uzaktan.
Gençler hep kurtulamaz hiç tuzaktan.
Hani varoş yerdir ama
Mutluluk nedir bilir buralar.

Esenler hepten bitik artık bu aralar.
Seni gözlüyor, o zavallı gözleri
Fakir insanları, aciz çocukları.
Gözü yaşlı anneler, mutsuz babalar
Kimileri ise kabalar

Hayat var Esenler’de
Son duraktır Esenler
Dörtyol temiz sanılır ama
İki mahalle ötesi sakat
Kalmadı dizimde takat.

Karabayır sokakları
Serseri, torbacı, pislik insanları
Köşe başını almış kötü ruhlu insanlar.
Gençlerin hali ölüm.
Ben buralarda yaşayamam gülüm.

Esenler Esrar, Eroin, Bonzai, Kokain şehri
Mutsuzluğun bilinen perdesi
Ekmek alamaz bazen insanları
Rahat nedir bilmez babalar, analar
Ama yine de serseri olur buranın çocukları

Esenler Atışalanı sokakları güven dolu sanma sakın
İki adım attın mı alırlar paranı.
Saldırgan gençleri var ama
Merak etme pek bir şey gelmez başına
Sen tuz karıştır Esenler’deki aşına.

Esenler burası pislik şehri.
Bitmenin, ölmenin, perişan olmanın sembölü.
Aklı olanın uğrayacağı yerler değil!
Bozuk bir şehir İstanbul/Esenler