gözlerimden damlıyor bir garip hüzün
topluyorum kimsenin göremediği yalnız bana bırakılan yarınları
yüreğimi yararcasına üzerime düşen temmuz sıcağını
geçmişin hesabını yaparken ve susarken




fısıltılar dolaşırken kulaktan kulağa
zihnimin tavanına bakan canlı cansız yüzler görüyorum
içimde mahrem sandığım bir çok şeyi
toprağa, suya, havaya gömüyorum





kalbimin ellinci meşalesini yaktım
gecenin hoyratlığını yanıma alarak
tanıdığımı zannettiğim caddelerin ademleri bir de
yaşı tutmayan tozpembe umutları da




ne acı hala hayatın ipine sarılmış olmak
koyu bir maviliğin içinde gözlerim hep uzaklarda
izlerini keşke silebilseydim geriye kalan hatıraların
zamanın hangi kıyılarına ve hangi uçurumlarına bıraktığım





adı konmamış alevlerden kaçmak da yalan artık
menekşe kokulu duygularımı yoran bu şehir bana acımasız
sokak ışıkları yanmadan daha da geç olmadan
tükenen umutlarımı da alarak gidiyorum



REDFER