Namus denen o biricik medarı iftiharını
Eğer unutursan olur olmaz kimliksiz yürekler de
Boşuna kızarsın nasıl çaldırdığı için sen onu feleğe
Gözün gibi baktığın halde ona ruhunun sırlar evin de
O denli ölmezdin şimdi kendini zayi etseydin bile…

Sevgi yoksunluklarının zamanların da iken sen
Uzun hasret yılları yaşadığın için çok evvel ki senelerden
Dolanmışsın iyice gitgide şaşı ruh hallerinin hakimiyetinden
Ölümlerinin tarihçesi bu denli nedenlere dayanıyorsa eğer,
Bugünkü kısır günlerini, şu an yaşaman gayet mukadder…

Ahhh !...
Bir zamanların cinayet tenli ölüm kadını ahhh ! ,sen;
Bilmez misin ki sana umut olacak tüm çarelerin,
Mevsimleri gelse bile, onmaz yine de sende ki kangren !
İnsan batar diplere ama şöhreti kalır yukarılar da
Lakin yapmışsın her türlü faili hiç dönülmeyecek yollar da…

Önceden hissedilirse de kimi gizem yüklü gerçekler
Erken yaş yüzünden bir kez avlamış seni o tür çaresizlikler
Ve ölüm nişanlı tenini aşk yüzünden tuzaklara yem etmişler…

Bir meta gibi olup dondurulmuşsun en dişli yerler de
Düşmüşsün aç ruhların ocağına, tokluğu aniden görünce
Yelkenlerini açmışsın üstelik tatlı sular da acılar ülkesine
Bilmeden fora etmişsin yelkenlerini şöhret tuzakçılarının istikametine…

Bak ruhu yenilmiş dostum, bak sen bana!
Bitmiş o iştahlı mazin, iştahlı yılların bitmiş artık anlasana
Hayatından geçerken bugün senin için sana sen oldum
Yaralarını anlatırken bir bir öyle, inan kendimi zor tuttum
Hatta tutamayıp bir kısmını da,
Senin gibi insanların varlığına ihanet eden,
Tüm hayatların üstüne kustum…

Sen yaşadın bütün bunları, söyle sonunda sen ne oldun ?
Bak gör ki işte, karşılıksız hoş görüler şimdi ne kadar çok uçurum !
Eskidendi o çıkarsız toleranslar eskidendi ahhh !
“Eskidendi eskiden” onlar ey ölüm ruhlum
Eskidendi hep onlar ey yenik ruhlu dostum !...

Yaşamışsın en uğursuz günleri ham koparıldığın zamanlar da
Eskitmişsin iyice kendini zaten bu yorgun yürekle
Ölümle dost ol bari geri kalan günlerinde
Yaz kendini taptazecik tenlerin sevdalı gönüllerine
İbretlik ol körpe sınıflardan mezun bir takım genç aleme
Uğramasınlar senin gibi onlar da bari aynı soysuz akıbete !…

Her türlü sevda bulaşığı sosu kokan şu İstanbul’un,
Kanserli pavyonlarında iyice virane olmuş o kırık ruhun,
Fal taşı gibi parlarlardı, ilk zamanları tomur bakışlarının cilası
Kalmadı mı ki hiç, aç’lıktan arzuları morarmış bir sevenin,
Kendini sonların başın da durdurup sonra yine en başa sürüklenmektesin…

Ama yine de sen bence,
Başından sonuna kadar kaderli ihmallerin kibirsiz eserisin
Kaderinin çektiği anlaşılmış oldu artık hataların tetiğini
Üstelik de asla sevgisiz uyumaya alışkın değilmişsin...

Alış istersen madem ki yakında asude bir yalnızlık çekeceksin
O konuda da sen hem suçlu, hem de müştekisin.
Ancak sınıfı geçmek için azaldı senin vaktin
Belki de Allah tutarsa elinden o sınavı da geçersin…


( Devam edecek…)

İ.HAKKI GÜRCANOK