İlk yalanı bir yağmur söyledi bana
Sonra sen... Bir akşamüstü gittin.
Hüznümü büyüttüm o günden beri,
Son mendili yeşil salladım Yaban...


Biliyordum dönülmezdi eski rıhtımlara
Boş yere döndü beyaz martılar
İlk kez ağlattı, belki bir falcıyı
Dudaklarda kalan tutsak şarkılar…


Uzaktan bir tanıdık selam getirdi,
Seferden dönmüş sessiz mavnalar.
Bitmiş bir öyküyü hatırlattı,
Mavi bir gelinlikle karşımda Samanyolu…


Unutmak sendin yaban,
Kırmızı bir tutkuda hatıralar…
Vefa ise ben, belki hep rıhtımlarda
Kahverengi bir günün bu ölüm noktasında.


Dönmüş denizler gözyaşı taşına,
Atar kıyılara çılgınca çakıllarını...
Kıyılarında dolaşsam, dönüp dursam da
Masum düşlerim yok olup gitti Yaban…


Hayat bana yalan söyledi…
Ömrümde tek mutluluk inancıydın,
Şimdi sen yoksun, seni düşünmek var
Sen hayatımın vazgeçilmeziydin Yaban…


Yaban; Yaban olmanın ne demek olduğunu...
Vurursun başını soğuk taş duvarlara,
Anlarsın sevmek ne imiş...Bir gün anlarsın...
Denizlerde... Tanrıya son adağımsın Yaban.