Senden önce de vardı gökte bulut
Yerde deniz, gökte güneş ve ağaçlar
Sen yokken de baharlar gelir
Yaz gelir, güz gelir, kış gelir…

Senden öncede vardı çiçekler
Bahçede güller, menekşeler laleler
Sen yokken de açacaklar
Boynunu bükmüş sümbüller…

Senden önce de vardı insanlar
Zaman geçti, yok geçmiyor derlerdi
Oysa ne çabuk geçti zaman
Sular seller gibi akıp bitiyor…

Senden önce de vardı sevenler
Onlar yok şimdi, bir başka diyara gittiler.
Şimdi yalnız yerlerinde biz varız
Gökyüzüne bakıyor, bulutlar görüyoruz…

Senden önce de vardı, Leyla ile mecnun
Dağlar gibi sabit durur sanıyoruz sevgiler
Elli yıl, yüz yıl geçecek aradan zaman
Başkaları âşık olacak, sevdadan ölecekler…

Senden öncede vardı ihanet edenler
Sevgiliyi aldatıp kahredenler
Senden sonrada olacaklar gör bak
Dünyayı ben yarattım diye zulmedenler…

Senden öncede vardı hasret çekenler
Sevdiği için gözyaşı dökenler
Önceki zamanlar bitti, gitti gidenler
Giden gelmiyor bir bak, zaman durmuyor…

Senden öncede ölüm vardı, olacak
Ölüm sabırsız bir aslan, kapıda
Ha geldi ha gelecek, ölümün yaşı yok
Dön arkanı bir bak, her yaşta her başa geliyor..

Senden öncede vardı evler arabalar
Bitmez altın sandıkları pul pul paralar
Ömrün her gün bir taşı düşüyor
Ama can gafil, can habersiz, can yatıyor…

Senden öncede vardı iyiler ve kötüler
Binasının harabeye döndüğünü görmüyor
Görmek istemiyor, keyfini bozmaktan korkuyor
Kötüler nerde? İyiler iyi atlara binip gittiler,

Senden öncede vardı gafil yaşayanlar
Onlar gaflete daldı, kervandan geri kaldı
Uyuyor ağaç altında bak, uyandırılmak istemiyor
İnsan gaflet deryasında uyuyor, ömür balık gibi kayıyor…

Senden öncede vardı masum çocuklar
Gül yüzlü kızlar, yakışıklı delikanlılar
Hangisi kaldı dön bak, birer birer gittiler
Dünya han, yaşanan imtihan, bizler yolcu bilmiyorlar…

Gülşen Çelik
28 Temmuz 2009