9
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
2130
Okunma

Akşamın olduğu yer, hayatın son demleri
El atıp tutunmaya,bir hevesim kalmadı
Yaşam kısır bir döngü, mevsimler hep zemheri
Şans denilen palyaço, kapımı hiç çalmadı
Ayak bastığım yerler, ıssız çöllere döndü
Uzandığım nesneler, solmuş güllere döndü
Derde giriftar oldum, gönül ışığım söndü
Dost, arkadaş, akraba, arayanım olmadı
Kendim bildim bileli, dertler türlü biçimde
Kurtulması bir yana, yittim kendi içimde
Yaşamımın bir anı, hayal ya da düşümde
Halden anlayan biri gelip beni bulmadı
Bir gülüne meftundum, bülbüle misal gibi
Ona uzaktan bakmak, aynıyla visal gibi
Yandım aşkın narına, Kerem’e emsal gibi
Dönüp bir kere bile, ahvalimi sormadı
Yine bir akşam bugün, keder sardı bedeni
Çok sevdim ya yetmedi, tutamadım gideni
Yine de hor görmedim, beni mecnun edeni
Yüreğimden coşanlar, yüreğini sarmadı
23.07.2014
5.0
100% (17)