2
Yorum
10
Beğeni
4,6
Puan
1023
Okunma
hayat kendi nefesinde ilerleyen
çıplak bir haykırış gibiydi..
derinleşiyor hisler
sürdüm kendimi dirilmiş kalıntılara
tutulmaz oldu benliğimdeki parıltılar
bulun gözlerimdeki yeşilleri
yağmur izi toplayıp
hayatı sevmek istedim hep
ölümün rastlantısız var oluşlarında
yönünü şaşırmış ziyanlar gibi
usulca ıslanan bir ıslıktı duyulan bilinçaltımda
samimiyetten uzaktı anımsayışlar ..fakat.
hayallerim dağılmıyordu ruhumda
kendi bileklerine keskiler gibi sarılan
yerdeyim çünkü..
giyinik çığlıkları hatırlamıyorum ama
hepsi bu....
....
5.0
91% (10)
1.0
9% (1)
Cevap Yaz