Ömür boyu aşkıyla heder olduğum yâri,
Dünya gözüyle daha görememek ne zormuş,
Umudumun içine doğradım ahuzârı,
Sevdiğimi sineme saramamak ne zormuş.

Ne kadar da yar diye sevip sarsan da cana,
Acıklı bir film gibi geliniyormuş sona,
Bir hatır sormak için sarılıp telefona,
Bin ah duyarım diye aramamak ne zormuş.

Yaşamak zor olsada bu ayrılık yasıyla,
Bir teselli ararsın her sevda şarkısıyla,
Umutlarım yeniden yıkılır korkusuyla,
Özlemi mi haykırıp duramamak ne zormuş.

Sırma saçı dağılıp düşünce yüzlerine,
Dayanamam ölürdüm yaş dolsa gözlerine
Bir yasaklı misali uzanıp dizlerine,
Mutluluk hayalleri kuramamak ne zormuş.

Nice kervanlar geçti gezdiğimiz yollardan,
Adı bir ezgi gibi düşmedi ki dillerden,
Rengarenk çiçeklerden papatyadan güllerden,
Saçlarına taç yapıp derememek ne zormuş.

Anıları yokladım yine gözlerim doldu,
Bir beden bir can idik şimdi bize ne oldu,
Ondan geriye kalan kuru bir canım kaldı,
Onu da yar uğruna verememek ne zormuş

Yunus YALÇIN