Neden çırılçıplak bir aşk sevişir şeytanla her gece
Neden alemin abdesti bozulur yıldızlar soyunduğunda
Hiç düşündün mü?
Neden pişmanlık intihar eder dudak boşluğunda
Neden bir günahkâr yağmur ıslatır beni her mevsim
Ta ki iliklerime kadar

Ne olmuş yani
İncinen gururumun intikamını almak için şiir yazmışsam
Biliyorum gün gelecek beni yargılayacaklar
Olsun yargılasınlar
Zaten kaybedecek neyim var ki

Bir gün benim için kendine temiz bir sayfa aç
Yaz içinden gelenleri, mürekkebin tükenene kadar
İnsanlara insan olduklarını hatırlat
Türlü acılara gebe olan bu topraklara mutluluk saç
Onlara şairlerin yaşamaya olan özlemeni anlat
Şiir ile kendilerini nasıl zehirlediklerini
Kanlarına işleyen bu hastalıkla nasıl yapayalnız öldüklerini
Uzaklarda çok uzaklarda bir köy evi hayal et
Penceresinden baktığında çınar ağacını görebileceğin bir ev
Dağların eteğinden duyulsun yaban atlarının kişnemesi
Irmakların parmağından süzüldüğünü hisset
İsli duvarları aydınlatsın için için yanan odun ateşi
Ayın doğuşunu izle meşe ağaçlarının arasından
Yuvalarını ekin tarlalarına yapar sığırcık kuşları
Deli bir rüzgâr eser aniden saçlarına
Sadece dinle tabiatın o huzur veren sesini
İşte o gün anlarsın nerden geldiğini, taşlı yollarda bulursun ayak izlerini

Bana sen kimsin neden böylesin diye sorma
Yaklaşma ruhuma, dokunma yüreğime
Sadece unut beni
Herkes gibi
Benim limanımda bütün tekneler yaralı
Denizi matem mavisi
Uzak ülkelerden gelen gemiler uğramaz bu sahile
Burası soğuk
Burası karanlık
Ölüm gibi bir şey
Sanki terk edilmiş bir mezarlık