Umut
Bir parça umut
Sırca bir köşkün üzerinde
Asılı durur gibi bulut
Aglarken gözleri
Sercenin kanatlarından düşen yaşları tut
Ayyaşın bir elinde şarap, ötekinde but
Bir umut
Onu anlamak için unut
ayyaş konuşur…
öldüğün gün kaybedilendir şuur
düşerken bedenin hayata dair sallanır hem
sanki son bir kur
son bir durak
bırak
ırak bir uzlaşı
anlaşılması güç
görülmesi bircoklarına göre suç
bırakılması ihanet… geriye dönülmesi imkansız
unut
içinde bir parça kaldıysa
ufak bir parça umut
yada git
yada gitme
yada sadece gitmeyi düşün
avucların içinde toprak
o sırca köşkün üstünden gecerken bulut
o kuru bedenini bir yalana daha dogra
biraz daha kurut
bu surat bu süratle yaşlandıkça
seni de anlayacaktır elbet
o fıratın suyuyla beslenen dut
bu nasıl bir cizgi
nasıl bir dizgi
gezgin bir ruha ulaşılması zor gelirmi hiçbir hudut
mevzu yaşamaksa
menzil yukarı çıkan bir yol
umut
bir basamak daha beni tut