Bunca yıllık yalnızlıkta
Sabrın ve savaşmanın sıcağını buldu elinde bir tek
Hep çok işi vardı
Hep çok savaşı.
’İyi savaşçıyım ’ dedi böbürlenerek
Kendine taçlar taktı.

Yaseminleri kokladı, yasemin koktu yalnızlığı.
Gün batımına yakın bir akdeniz güneşi ısıttı içini
Gün battı güneş gitti, sinesini yaktı yaşayamadıkları.
Akşam sefalarını suladı hüzünleri onlara bıraktı.

Bir haziran sıcağında tutuştu ev-eşya- anıları
Sessizce kirpiklerinden dökülüp gittiler, bomboş kaldı.
Yağmur durdu,sinesinin alevinde kaldı sustukları.
Kimse yoktu ya dışarıda
İçeride de kalmadı,binbir emekle yaptıkları.

Uzandı sağ elinin sıcağıyla sol elini yakaladı.
Günaydın dedi hayata!
Hadi, yeniden başla.

Eksilerden ne kaldıysa topladı.
Artı artı artı....
Şimdi bir güzel yaşamalı.

Ayfer ERDOĞAN