Avaz avaz sinelerimin sesini, yıldız duydu,
Yer - gök dinledi, inledi, sen duyamadın,
Ufkumu sarsın istedim ışıktan günlerim,
Şu sevgi otağı gönlüme, taht, kuramadın…


Gamzelerin bir hoş oldu, duymuşum,
Her yerde meltem, hafif rüzgar olur,
Eser herkesi serinletirde, bana ne kastı,
Bin zaman geçse, yine bana hançer olur…


Kırıp kırıp parçalayıp sağa-sola attığın,
Bir; Bay hiçkimsemiyim, gönlücüğünde,
Kendi parçalarımızdı bir araya getirilecek,
Toplasan kalabalığın içinde, ömürcüğünde…


Ah bu aşkın, bu halleri ne? Ne hale geldin.
Gönül, dokunmadan ağlıyorsun, gün-gecede,
Kim? Kanadın yoldu senin. Soranın yokmuş,
Sade, okunuyorsun, şiirde-mısrada hecede…



Yıldız kurdeleler, takıp-takıştırmışsın,
Gamzelerin konuşur, sen dinlemezsin,
Her gün keyfi tam takır yerindedir de,
Benim yüreğim hisseder, sen bilemezsin…


Ayarını bozduğun kantar, gün gelir seni tartar,
Gel gözlerime, gözlerinle, ya duy, ya duymadan,
Hediye atın dişine bakılmaz, aşkım kucak açtı,
Gel aşka; Ya uykundan uyan, ya uyanmadan…


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.


10.07.2014