Tanırdım ben o güzeli.
Meydan okurdu bütün dünyaya gülüşüyle.
Hem cesurdu, hem zeki.
Güzel kahve rengi gözlerin parlaklığı, güneşi kıskandırırdı.
Neşeyle heryere sıçrardı serçelerle
Salına salına bir süzülüşü vardı…
______________________________________________

Yine yanındaydım o lanet gün…
Gözleri takılmıştı ultrasondaki,
O cansız bebeğe.
Diyemedi hiç bir şey;
kelimeler tükenmişti artık.
Ne akrep yelkovanı kovalıyordu, nede yelkovan akrepi.
Sadece şahin çığlığında bir haykırış.


Tekrar baktı cansız bebeğine;
Belki yanılıyordu herkes,
Belki hareket ederdi.


Bekledi…
Bekledi…
Bekledi…


Yüreği yanmaya başlamıştı bile;
Alevler bütün çevresini sarmıştı.
Hiç bir şeyi seçemiyordu alevlerden!
Artık o parlak kahverengi gözlerde;
Sonu görülmeyen karanlık kuyular vardı.

Anlamıştı!!!

Ama son bir umutla gözlerini çevirdi odadakilere.
Lütfen tahmin ettiğim şeyi söylemeyin diye haykırıyordu o gözler.

Ama___ kim___duyar
Bu haykırışları???


Baktı…..
Baktı…..
Baktı…..


Kimse bakamıyordu onun gözlerindeki umuta.

(((((Sonra anladı)))))

Kopmuştu artık dış dünyadan.
Artık sadece bebeği ve o vardı.
Gözlerini karnına dikti;
Narin titreyen ellerini yavaşça karnına götürdü;
Sanki hiç dokunamadığı bebeğine dokunmak istercesine
"Oldumu bebeğim şimdi dedi ???"

"Oldumu____ şimdi…………….."

Artık hiç bir ses yoktu onlar için;
sadece ikisi.

Sonra kendinden geçti.
Gözlerini tekrar açtığında ameliyathane yolundaydı.

______________________________________

şimdi içerdeler

Doktor ondan geriye say dedi.
Onun titreyen dudaklarından dökülen tek kelime ise bebeğimdi.
Halen umut ediyordu belki yaşıyordur.

Belki yaşıyordurrrr…

Baktı doktora, belki bir sey söylerdi, yaşıyor derdi.
Ama onunda gözlerinde hüzün vardı.
Yokmuydu hiç bir umut???

lütfen lütfen kurtarın onu
sonra uyudu.

İki gün sonra uyandığında
Parlaklaklığıyla güneşi kıskandıran o güzel kahve rengi gözlerde
Gecenin karanlığından daha kara bir hüzün vardı.

Bir zamanlar tanırdım ben o güzeli…???



SUNAA