daha korkmayın dedi
-bütün şiirlerin gözyaşlarını ben içtim
sevin sevdalanın
sandıklar dolusu kalem bulutları var dürülüp bükülen bohçamda
ne gök ağlar ne saman kâgıdı
acele edin
mavi yağmurlar başlamadan
zaman daraldı




dağıldılar
kuyruksuz uçurtmalar gibi dümensiz
yılan taş altında bulunur
ya yüreğe düşen güman
emek ekmeden kara sızı bulunur mu
anladılar



sur adamıydı
sır adamıydı
elini vermişti diyojen
ayak seslerinden değil
kokusundan anlardı
hiçbir şiir kemik tutmazdı o dizmeden



güldü
süslü sanat ırgatlarının vefa arayışlarına
ezberindeydi kâinatın sırrı köşesi
ya... hak dedi
hak edenlerin daraltma çemberini
hokka selam durdu
eğildi büküldü




plevne kapısına kös olmuştu bir defasında
kartal kanadından diviti
ve kan akmamıştı hayli zaman tuna
eğildi
efsununu yerin kulağına söyledi



toplandılar
mit olmuş sevda
pervazı yırtılmış konaklarda
bulutları sıkıca sıktı
yaş geldi gözlerine
yağmur sürdü yüzlerine













kasım