Ey Türkmeneli!
Özümün diyarı,
Atalarımın yâdigarı.
Türk Dünyasının ruhu,
Hattâ can damarı!

Yıllardır ayırmak isterler,
Acımadan,düşmanca,
Çâresiz bırakmak isterler.
Kerkük,Musul,Telafer,heryer de,
Düşmanlıklarını sergilerler.

Ayırıp sonra kavuşmayalım diye,
Bütün yurdu ateşle sardılar,
Zâlimliklerini yaparak
Yürekleri yaktılar.

Fakat zâlimin ateşi,
Gün gelir sönecektir.
sabah güneşi,
Güne nasıl gülümsüyorsa,
Türklüğün yüzü yine,
Işık saçarak gülecektir.

Türk toprağında zulüm,
Kalıcı değil gidicidir.
Yeter ki ümidin yitirilmesin,
Yitirilmezse o gün gelecektir.

Fuzulinin Şiirleriyle,
Hoyratlarla,Mânilerle,Türkülerle,
Türkün bayrağı dalgalanacaktır!
Öyle dalgalanacaktır ki,
Düşmanların her yeri
Uçuklayacaktır!

Cenab-ı Allah büyüktür,
Rüzgar tersine dönecektir.
Başbuğ AtaTürkün dedigi gibi
Geldikleri gibi gideceklerdir!

Erkut Dinç.