Hükmü verilmiş sözlerinin,
sabahı unutan gözlerim,
bunu da unutur elbet.

’’eskimiş eldivenlerin değiştir ellerini’’

birikmiş gözyaşlarım yanak sormuyor artık,
hüzün demiyorum hiçbir şiirde.
Kuvvetli bir ağrıya gün ve gün koşuyorken,
Sebebi belirsiz hislerine kusuyorum nefretimi.

’’aldırma her seven sevdiğiyle kalır gecikmiş’’

Kibrit alevinde yaktığın gönlümü,
Kabul etmiyor hiçbir hastane.
Kül kokuyor genzimde hiçliğin,
Keder nedir biliyorum ne mutlu,
Kaybımdan huzursuz değilim nedensiz,
Kavga da kaybettim umutsuzluğumu...

’’Cemren düştü hazana, şiirler hecesiz’’

Zindan değil ya!
Geçmiş nihayetinde tüm geleceğim,
Yarın dilemem Yaradandan.
Bu iklimde geçer meraklanma,
Güz’ün ardı malumun.
Her nefes arası yaksa da yokluğun.

’’Civar kentlerde geziyorum şuursuz, secdelerim var’’

Kınından çıkmış tüm yalanlar,
Kıvranan ruhum isyansız beklemekte,
Şehir karanlık bilmiyorsun.
Ölüm müjdeleyen hekimler diledim ne mutlu,
Bedeli ağır sinemde ki yangının,
Kızılca kıyamete koşuyorum.
Ayaklarım yara bere içinde,
Alfabemde eksik harflerim var.
Rüzgar diliyorum bir nefeslik,
Kalan hiçliğime esrik.

’’Ah hoca parmakları koparmı insanın kuşkusuz’’


Dili gazeldi oysa tutkunluğunun,
Merhemsiz yaralarıma deva eller taşırdı habersiz,
Rengi deniz kokardı varlığının,
Ne garip ebediyen sahipsizlik,
İhtilal beklemiyorum,
Ebced’de lam geçiyor; ben sayıyorum.
Düşmüşüm dehlizlere münasip..

’’Düşlerime şerh koyan düşlerin ne vakit düştüler’’


Bak bir gün daha eksildi,
Hicret dileyen ruhuma imtiyaz...
Faili belli, ölmüş rüyalarımın.
Bakımsız kalbim hesapsız evvela,
Borçlarım bir bir düşüyor boynumdan...
Dermanı kalmayan dizlerim,
Kanıyorsa her an, çoçukluğuma müjdeliyim.
Feryad ne garip oysa ki.

’’Yolculuğum derdest tüm yabancılara ertelenmişim’’

Ah hoca kaç seher daha bilmem,
Yangın düştüğü yeri yakmış, küle muzdarip.
İklim arası düşüyorum yapraklarla,
Nasihat dinlemek istemiyorum kulaklarım sağır.
Heybeme gam yüklemişim,
Hıçkırıklarım senin olsun...


’’Elimde benim gibi kör sağır dilsiz bir asa,
yürürüm hayat köprüsüne önüme ne çıkarsa..’’


İsmail YIlmaz