Bir koca çınar ve gülün hikayesi gibiydi sizin ki
Güneşe alışkın kalabalıkları sevmeyen huysuz bir çınar
Ve dibinde yeşeren bir güldün güneşe hasret
Yedi veren güller açtın Güllerin şimdi kokmuyor anne
Dalına zarar gölgesine riyakar

Vuslat kamçılar yeşil gözlerini
Bir avuç yumruk sıkar bulutları
Filizlenirmi kopan guller anne
Islatsan da oçağını
Yedi veren güllerin yok koparılmış anne

Hic neydi ki koparan güllerini senden
Bir fırtına bir yağmur Koca cınarın heybeti yeter korur
Bir kaç süslü köşe ucları içinmi Koparaldılar
Beni dalların da tut anne bir gül ki sen
Hasretede gözyaşlarınA da nispet olsun

Üzerimdeki çiğ taneleri Söndürmeye yetmiyor bağrında ki ateşi yediveren güllerin ah bir olsa Güllerin hayırsız dikenlerin Vahşi

Karani’nin cennet cübbelerinden giydir banada
Herkes bir değildir belki her sevgi birdir ama
Bir gün koca çınarın gülgesinden Ve senin dallarından mahrum kalırsak
Arkanda bin aht bırak anne bir ah çekmeden

CAHİT AKKAŞ