Yolun neresindeyiz
herkes kendi çizgisinde
bilinmeyen bir yolda ilerliyor
yaşanacaklardan habersiz

Hayat akıp gidiyor kendi içinde
artık elele olmak yok
olmak yok omuz omuza
belki bazen kesişiyor yollarımız
farkında olmadan selam verip geçiyoruz
yalnızlaşıyoruz

İnsan yaşamaktan yorgun düşmez
insan hatalarını tekrarlamaktan
ve yeniden umut etmekten yorgun düşer
hataları tekrar etmek üzere yaşıyoruz

Ne kadar kaçsak da ölüyoruz
ki ölüm
her zaman ruhun bedenden ayrılması değil
bir söz
bir şiir
bir aşk
içinde ölüme dair izler barındırır

Cümleler tükendiğinde
kelimelerin dışında kalmak zordur
sustuğunda
kaybedecek bir şeylerin olmadığını hissettiğinde
yalnızlığının içine bak
insan en çok o anlarda
kendini tanır

Şimdi çık git bütün kapılardan
bütün evlerden çık git
yepyeni sesler getir
yepyeni şiirler yazmak için

gülüşü gökyüzüyle yıkanmış
bir çocuk merhabasında
bölünmemiş bir toprak

yağmurlar kadar ıslak olsun
hürriyet kadar onurlu
türküler kadar sıcak...








Meryem Akyıldız